నా నేస్తంఅలసిన మనసుకు ఆయుధంలా
ఉరకలెత్తించిన ఓ మహాశక్తి
మరణమును కూడ మరిపించేలా
జీవితానికి పరిణితి తెచీన ప్రమిధ
తనువును తన్మయత్వంలో ముంచిన
ఈ విశాల విశ్వంలో అలుపెరుగని బాటసారి
తడబడే అడుగులకు నడకలు నేర్పి
నా గుండెపే రాలిన తోకచుక్క
చరిత్ర ఒడిలో మరుగున పడిన నాకు
నూతనశకన్నీ ఆవిష్కరించిన నేస్తం
అల ఎప్పుడు నిల్చే చోటు అది కాదు అని
తను రహస్యంగా రోదిస్తు, బోసి నవ్వు నాకిస్తు
మరుగుతున్న మనిషితనాన్ని నిదురలేపి
విశేష ప్రశంసలందుకునే శుభారంభ వేళ
ఆత్మస్థైర్యాము నాకిచ్చి, అందని దూరలకేల్తవా
ఇది నీకు న్యాయమా?! నా నేస్తం!!!
No comments:
Post a Comment