అజ్ఞాతం లో వున్నా నన్ను నిప్పు కణం చేసావు
గుడు కట్టు కున్న నా కన్నీళ్లకు అమూల్య లేపనం అద్దావు.
అంధకార నా యాత్రలో ఆకస చత్రంలా నిలిచావు
ముగిసిందా అనుకున్న నా బ్రతుకు కి సంచలన లికిత ముద్ర వేశావు
మాటల్లో పదును చేష్టలలో అదును నేర్పి
నా అసహ్య బ్రతుకు కోసం నేటి వరకు
ప్రతి క్షణం పరితపిస్తూ నీవు నా కను సన్నల్లో కల్పవృక్షం ఐనావు
నాకోసం రహస్య పోరాటం చేస్తూ నన్ను పతాక స్థాయీకి చేర్చినపుడు
నేను గర్వించే వేళా అదృశ్యం ఐనావు
నా హృదిలో చిరస్తాయీగా నిలిచావు
ఇది నా కల్పన కావ్యం కాదు,అసలు ఇవి నా అక్షరాలు కాదు
ఇవి నీ కోసం చిందిస్తున్న నా రక్త కన్నీటి బిందువులు.
No comments:
Post a Comment