కడలి లో జనించిన నీరు
కదాలిలో నే కలుస్తుంది
నే వేసిన నెల మీద అడుగు
నీటి మడుగు అద్దం లో చూపి
హృదయానికి మోహం ఒకసారి
దేహానికి దాహం ఒకసారే
నా కవితలోని ప్రతి అక్షరం
నవనాగరికపు మనిషి కి సాక్ష్యం
చెమ్మగిల్లిన కన్నుల కాంతుల్లో
ముడుతలు పడిన శిల్పం లా
కల్మషాల మురికి కుపం లో
విరిసింది ఓ మానవ్వత్వపు కలువ
తడి కన్నులు తుడిచే నా నేస్తం
సృష్టి చేసిన మంత్ర సిరి
వసంతాన్ని విస్మరించేటువంటి
నా కవిత!ఆగని జడివానా
No comments:
Post a Comment